Ceyda Kaya

PROGRAMIN AMACI

Hiçbirimiz çocuğumuzun psikolojisini var etme veya dilediğimiz şekilde oluşturma şansına sahip değiliz. Her çocuk anne ve babasından farklı bir psikolojik imkan ve yapı ile dünyaya gelir. Bir başka ifade ile çocuğumuz dilediğimiz şekilde şekillendirebileceğimiz bir varlık değildir. Bu nedenle bazı ebeveynlerin şu serzenişlerini çokça duymuşuzdur.

• “Çocuğum hiç bana benzemiyor, bana duygusal gelmiyor, onu sevip kokladığımda sıkılıyor”
• “Çocuğum çok duygusal, ben ona hatalarını söyleyip düzeltmesini istediğimde suratını asıyor, bazen de ağlıyor. Çok duygusal tepkiler vermesi beni rahatsız ediyor niçin bu kadar duygusal tepkiler veriyorsun dediğimde daha da alınıyor.”
• “Çocuğum neden bu kadar çekingen anlayamıyorum. Halbuki onu çok cesaretlendiriyorum ama o en küçük bir tehlike ihtimali gördüğünde geri adım atıyor.”
• “Çocuğum ilk yaşlarından itibaren hareketli ve meraklı idi. Onu kontrol etmekten yoruldum. Halbuki ne ben ne de babası böyle değiliz”
• “İlk çocuğumuzda sorun yaşamadık. Ona neyi nasıl öğrettiysek hemen benimseyip uygulamaya başladı. Çok düzenli ve ciddi. Ama kardeşi ona hiç benzemiyor. 10 yıl oldu, hala ona düzenli olmayı ve ciddi olmayı öğretemedik.”
• “Bazı çocuklara imreniyorum, annelerinin ellerini hiç bırakmıyorlar. Ama benim çocuğumla her dışarı çıktığımızda tedirgin oluyorum, sürekli elimden kurtulmak istiyor.”

TÜM BU YORUMLARIN BİRKAÇ NEDENİ VARDIR

Bunlardan birincisi; çocuğu nasıl yetiştirirsek öyle olacağına dair yanlış düşüncedir.

İkincisi; her çocuğun aşağı yukarı aynı olduğu veya olması gerektiği önyargısıdır.

Ancak bu iki yaklaşım da yanlıştır. Çünkü her çocuk mizaç dediğimiz doğuştan gelen bir kısım özellikler ile dünyaya gelir. Mizaç dediğimiz bu yapı çocuğun temel arayış ve beklentilerini, korku ve kaçınmalarını, temel önceliklerini, hayata yaklaşım ve tepki tarzını belirler.

Bunları bilmek sağlıklı bir ebeveyn çocuk ilişkisinin olmazsa olmazıdır. İşte Enneagram/9 mizaç modeli bu mizaç yapılarını kapsamlı bir şekilde anlatan bir mizaç ve kişilik gelişim modelidir.

BU MODEL BİZE NE SAĞLAR?

• Kendimizden “farklı ve garip bulduğumuz” çocuğumuza karşı şefkat ve anlayış geliştirmek
• Çocuğun iç dünyasına ve içsel süreçlerine dokunabilmek, daha etkin ve isabetli ebeveynlik yapmak
• Ebeveynlik tarzımızın çocukta hangi olumlu ve olumsuz etkileri olabileceğini önceden kestirebilmek
• Çocuğumuzdan beklentilerimizi doğru alana ve sınırlara çekmek
• Çocuğumuzun daha sağlıklı bir kişilik gelişimi için nelere ihtiyaç duyduğunu öngörebilmek ve buna uygun davranabilmek
• Çocuğumuzun temel arayış, beklenti ve ihtiyaçlarını gidermenin yanında korkularını ve potansiyel risklerini bilmek ve tetiklememek
• Çocuğun ihtiyaç duyduğu tamamlayıcı değerleri tespit edip onu hayata daha donanımlı şekilde hazırlamak
• Çocuğun duygusal ve düşünsel ihtiyaç ve taleplerine yerinde ve akıllıca yanıt vermek
• Otomatik tepkilerimizi, korkularımızı ve sağlıksız savunma düzeneklerimizi fark edip minimize ederek bunların kendimiz ve çocuk üzerindeki etkilerini azaltmak
• Yaşamda artık ihtiyaç duyulmayan ve bize yük olan yaklaşım ve bakış açılarını bırakmak ve daha derin bilgelikleri keşfederek dönüşüm sürecimizi desteklemek
• Hayata verdiğimiz yanıtları sınırlayan önyargılardan kurtularak görüş ve farkındalık alanımızı genişletmek